زَبان

کٲشُر

لَفظہٕ آگُر

فارسی پؠٹھٕ آمُت :زبان (زَبان)

ناوُت

زَبان م (موٗل : زَبان) [zabaːn]

1. ییٚمہِ سٟتؠ اِنسان چھِ بیٚیِس اِنسانَس سٟتؠ کَتھٕ کَران۔
2. اِنسان سٕنٛدِس ٲسَس مَنٛز سۄ ماز چھَل ہِش ییٚمہِ سٟتؠ بولان چھِ یا مَزٕ چھِ ژٕہان۔

ہَم مانے

• (بوٗلؠ) زؠو، بوٗلؠ، باشا
• (اَنٛگ)زؠو

تَرجَمہٕ

بوٗلؠ+

• اُردوٗ : زبان، بولی، بھاشا، لسان
• اَنٛگریٖزی : language ،tongue
• تٲمِل : மொழி
• جَرمَن : Sprache
• روٗسی : язык
• فرانسیٖسی : langue
• ہِسپٲنوی : lengua ،idioma
• ہِندی : ज़बान ،भाषा ،बोली ،ज़ुबान ،लिसान

اَنٛگ+

• اُردوٗ : زبان، جیب، جیبھ، رسنا، لسان، جہوا
• اَنٛگریٖزی : tongue
• تٲمِل : நாக்கு
• جَرمَن : Zunge
• روٗسی : язык
• فرانسیٖسی : langue
• ہِسپٲنوی : lengua
• ہِندی : ज़बान ،जीभ ،जीब ،जिह्वा ،ज़ुबान ،रसना ،लिसान