अस्माभिः

سَنَسکرٕٛت

اِشارٕ ناوُت

अस्माभिः [ɐs̪ˈmɑːbʱih]

1. اَسہِ سٟتؠ، اَسہِ ذٔرؠ یہِ؛ अस्मद् لَفظہٕ سُنٛد کرٛاوَل حالَتھ جَمَع رٟپ۔