خۄرشیٖد

کٲشُر

لَفظہٕ آگُر

فارسی پؠٹھٕ وۄزُم ہیٛۆتمُت :خورشید (چوُٛرشید)۔

ناوُت

خۄرشیٖد ن (موٗل : خۄرشیٖد) [kʰɔrʃiːd]

1. اَکھ تارُکھ۔

ہَم مانے

• (تارُکھ) آفتاب ، سِرؠ یہِ ، سِری ، رَو ، شَمَس